Totally Waisted

Gisteren besloten we om op eigen gelegenheid naar Koh Yai National Park te gaan. Als we van te voren hadden geweten dat het zo lang zou duren hadden we een andere manier gezocht, de rit erheen duurde namelijk 7 uur!!!
Om 9 uur werden we opgehaald door een mini-van, deze bracht ons naar een busstation in Bangkok. Daar bleek dat de bus te klein was en moest er dus een grotere bus geregeld worden. Nadat dit geregeld was en we in de bus zaten duurde het nog 4 uur voordat we werden gedumpt bij een of andere supermarkt in the middle of nowhere. Aldaar moesten we maar iets regelen om naar het park te gaan. We hadden werkelijk geen idee en niemand sprak Engels dus zijn we naar Pak Chong gegaan. (plaatsje naast het national park) Vanaf daar zijn we met een taxi naar het national park gegaan. Rond 4 uur kwamen we daar aan. We wilden graag een tour met een gids maken maar de ranger vertelde ons dat het te laat was en dat er alleen nog maar nachtsafari's waren. Balen dus! We zijn zelf gaan lopen door het park, route 1, deze duurde ongeveer 1 uurtje. De insecten vlogen je om te oren maar de natuurlijk was prachtig. Hoog in de bomen hoorde we de vogels en op een gegeven moment het geslinger van een aap. Ineens zagen we een gele gibbon boven ons hoofd slingeren. Proberen foto's te maken maar helaas is dat niet gelukt.
Er scheen een waterval te zijn dus zijn we die kant op gelopen en zijn we een klein stukje van het originele pad af gegaan. De waterval was erg klein en stelde niet veel voor dus weer terug het pad op. Sanne voelde is bij haar voet, bleek ze een bloedzuiger op haar enkel te hebben! Geen idee hoe je die dingen verwijderd dus maar laten zitten en maar aan een ranger gevraagd of hij hem eraf wilde halen. Op onze weg terug naar het meeting point zagen we op een loopbrug een aapje zitten. Echt niet dat hij aan de kant ging, brutale aap! Zelfs als ik een foto wilde maken draaide hij ze rug naar me toe, wat een ego!
We konden heel dicht bij hem komen en verderop zagen we nog veel meer aapjes.
Eenmaal bij het meeting point kwam er een Nederlandse jongen naar ons die voorstelde om de taxi te delen naar Pak Chong. Dit scheelde veel geld.
Ze naam was Coen en hij was op dat moment alleen in Thailand aan het reizen. Ze vrienden zaten elders in Thailand. Leuk gesprek met hem gehad en we zijn met ze drieën naar Bangkok gegaan. Dit keer was de reis korter en stukken goedkoper.
Toch werden we weer door de bus ergens gedropt in Bangkok bij een plein. Nadat we wat thais fruit hadden gekocht (geen idee hoe het heet) hebben we de taxi gepakt naar Koh San Road.
Toen we op Koh San Road liepen kwam Coen erachter dat zijn telefoon uit zijn zak was gevallen en waarschijnlijk nog in de taxi lag.
We zijn naar de toeristen politie gegaan om te vragen of zij hem konden helpen.
De enige man die Engels sprak bij het politiebureau lag te slapen bij binnenkomst. Hij werd wakker gemaakt door zijn collega. De man zag eruit alsof hij al dagen niet geslapen had. Hij toonde totaal geen interesse en viel zelfs in slaap als we iets aan hem vroegen! Conclusie: hij kon niets voor ons doen. Zijn niet Engels sprekende college deed iets meer moeite. Nadat Coen enkele gegevens over zijn telefoon had gegeven aan de politieman zijn we weer weg gegaan en hebben afscheid genomen van Coen. Het was ondertussen al middernacht maar Sanne en ik wilde nog wel een borrel doen. Het was erg druk op straat en uit elke hoek kwam luidde muziek en schreeuwende dronken mensen, geweldig!
We zijn bij een bar wat gaan drinken en raakte aan de praat met een paar meiden. Vanaf daar ging het van kwaad tot erger. De buckets werden besteld en waren veels te lekker!
Op het eind van de nacht waren we met een grote groep maar om 4 uur vonden we het wel zat. Onze wekker zou namelijk alweer om 9 uur gaan want we hadden een vlucht naar Surat Thani. Totally waisted richting het hotel (gelukkig maar enkele meters verderop) en ko op bed.
Zoals je wel kan raden, verslapen! 2 uur voordat onze vlucht zou vertrekken werden we wakker en we moesten alles nog inpakken! Maar dat was nog niet het ergste. Bangkok is zoo druk, het duurt een eeuwigheid met al dat verkeer om op het vliegveld te komen. Toch is het gelukt. Met enkele struggles onderweg.
Vanaf Surat Thani de bus en de boot naar Koh Samui gepakt. En daar zijn we nu. Weg van de (geweldige) chaos van Bangkok en nu in de relaxte sfeer van het eiland.
We hadden nog helemaal geen hotel geboekt dus zijn gewoon bij een paar hotels langs gegaan en uiteindelijk lig ik nu op een heerlijk bed, op een mooi resort, aan zee en met een zwembad voor een kleine prijs.
Morgen maar even bijkomen en bruin worden, dat hebben we wel verdiend.