Feeling sick

Ik loop best wel achter met het schrijven van me blog. Mike en ik zitten nu namelijk al in Chiang Mai. Ondertussen ben ik met Sanne nog op Koh Tao, Koh Phangan en Bangkok geweest.

Een van de redenen van het achterlopen is dat ik ontzettend ziek ben geweest in Koh Tao.

Na een avondje stappen met Nathan en Sophie (leren kennen op de boot naar Samui en weer toevallig tegen gekomen in Koh Tao) in Castle, waar we gedanst hebben met een Ladyboy, ben ik echt ontzettend ziek geworden. Voor Castle hebben we een ladyboy show gezien, geweldig! Sommige waren zo knap dat ik nu wel begrijp dat sommige mannen met een ladyboy thuis komen en dan de schrik van hun leven krijgen. 

De hele avond voelde ik me top totdat het moment dat ik naar bed ging. 

De dagen erna was alleen maar ellende. Hoge koorts en ik kon niks eten want alles kwam er weer uit. Zo ziek was ik echt al jaren niet meer geweest, zelfs vorig jaar in Thailand niet. 

We hadden wel al een dagje duiken geboekt maar dat kon voor mij helaas niet doorgaan. Sanne is wel geweest en ik ben ook echt jaloers maar ik heb al gezien dat we in Maleisië ook heel mooi kunnen duiken dus dat gaan Mike en ik zeker doen! 

Koh Tao kan ik dus niet veel over schrijven. Mooi eiland, relaxte sfeer, had er veel meer uit willen halen maar me gezondheid hield me tegen. 

Op naar Phangan voor de Full Moon party. Ik was nog steeds niet helemaal beter maar voelde me wel levenslustiger dan in Koh Tao. Sophie en Nathan waren ook in Phangan dus hebben we daar weer mee afgesproken en zijn we ook nog even naar the Jungle Party geweest de dag voor de Full Moon. We hoorde dat de Jungle party beter was dan de Full Moon maar ik vond het zwaar tegenvallen. Het was gezellig maar de muziek was eentonig en het was veel kleiner dan ik me had voorgesteld. 

De Full Moon daarentegen was weer geweldig. We zijn weer met nathan en sophie en nog 2 vrienden van hun wezen feesten. Eerst even lekker neon geverfd op onze huid en toen aan de buckets! Zoveel dronken mensen, zoveel kleur en al die muziek op het strand is echt iets wat je een keer mee moet maken! In mijn geval was dit al #2 maar ik zou er zo nog een keer heen gaan!

Voor de rest hebben we behalve feesten op Phangan niet veel gedaan. We hebben de hele dag in de zon gelegen om onze huid lekker te laten burnen (wel met zonnebrand hoor!). Het resort waar we zaten was heel chill. Het was 5 minuten lopen van het Haad Rin strand (full moon strand) af en achter een berg dus hoorde we de muziek niet en konden dus goed slapen. De huisjes waren heel simpel maar aan het strand en aangezien we er toch alleen sliepen goed genoeg. 

De laatste nacht hebben we heel kort geslapen want we moesten al om 5 uur op vanwege de boot die om 0700 uur zou vertrekken. Die nacht was het ook ontzettend aan het waaien waardoor er elke keer kokosnoten op ons dak vielen waardoor het leek alsof we bekogeld werden. Gelukkig was de wind weg rond 0500 uur. We gingen naar Bangkok en daar moesten we de boot, bus en vliegtuig voor hebben die dag. Het was een lange reis!

Mike en ik zouden vanaf Bangkok weer samen zijn. Ze vrienden hadden hetzelfde hotel geboekt dus zaten we met ze alle in Rambuttri Village.

S' avonds hebben we een borreltje gedaan op Koh San Road maar het viel ons op dat het zoveel rustiger was dan de laatste keer dat we op Koh San Road waren. 

Het werd wel een gezellig avond met dancebattles en weet ik het allemaal. 

13 augustus gingen Mike en ik 7 jaar met elkaar ( zo lang?! Ja zo lang! ) Eerst heb ik met Sanne een gezichtsbehandeling en gezichtsmasker laten doen bij Pian. Heerlijk zacht gezicht gekregen hiervan! (En een gat in me voorhoofd van het verwijderen van mee-eters,  wat nu een bult is geworden) 

In de middag gingen we met ze alle winkelen in MBK, een winkelcentrum met local shops. Mike heeft een mooie koptelefoon gekocht waardoor hij mijn getetter niet meer hoeft aan te horen wanneer die daar geen zin in heeft. (Komt veel voor ;) )

S'avond hebben de jongens een gezichtsbehandeling gedaan en ik ging kapot van het lachen om die jongens daar te zien liggen met hun roze maskers en pijn te lijden om een paar mee-eters. JA het doet Fucking Pijn! Maar wie mooi wil zijn moet pijn lijden. 

Uiteindelijk had iedereen mooie zachte gezichtjes, vrij van pukkels en oneffenheden.  

Vanmorgen zijn zij richting NL vertrokken en Mike en ik naar Chiang Mai. Sanne gaat morgen naar NL en zal op dit moment wel aan het shoppen zijn op Koh San Road. 

Sanne bedankt voor deze 2 weken!

Ik zal iets beter me best doen me blog bij te houden. Maar ik wil zoveel doen dat ik er af en toe geen tijd voor heb. Hopelijk morgen olifanten wassen en voeren, lijkt me geweldig! En daarna richting Laos!!

Ciaooo.